Het oefenveld

Tygo had net op tijd een schild klaar. Maar toen de bol ineens omhoog ging en boven zijn hoofd bleef suizen verdween het schild, puur omdat het zo'n grote verrassing was. Hij keek verrast naar Alice die stond de grijnzen. Hij grijnsde terug en begon ook een bol te maken, die toen hij klaar was, wat steeds sneller ging, naar boven stuurde. Op het moment dat de twee bollen elkaar raakten ontstond er een kleine ontploffing.
Tygo Lachtte, het leek net vuurwerk wat er van de twee bollen afkwam.

Alice was blij verrast door de oplossing die Tygo had bedacht. Ze keek even met een schuin hoofd naar de vonken die van de twee bollen afspatten, maar richtte zich toen weer op Tygo. Ze liet ongemerkt een bal onder haar hand opkomen, en stuurde die op Tygo af. 'Laat je nooit afleiden!' Riep ze naar de andere kant.

Tygo hoorde wat Alice riep en verschrikt draaide hij zich om, er kwam een paarse bol recht op hem afvliegen. Hij wist dat hij binnen de tijd dat die bol hem zou raken en nu hij nooit een schild zou kunnen maken dus sprong hij net op tijd opzij. De bol raakte nog net zijn hand, die begon te branden. De bol vloog verder en Tygo lag op de grond. Verschrikt keek hij naar zijn hand. Hij was rood en hij brandde. Ongelooflijk veel pijn deed het niet, maar hij was er wel van geschrokken.
((srry moet gaan )

Alice beet op haar onderlip. 'Sorry.' Riep ze. Ze keek even naar zijn hand. 'Gaat het?' Het zag er pijnlijk rood uit, al leek Tygo zich sterk te houden. Ze liep een paar passen naar voren, aarzelend of ze naar hem toe moest gaan, of dat hij door zou gaan. Ze hoorde in zijn gedachten dat het pijn deed, maar het was niet veel, gelukkig.